İklimlendirme mühendislerinin iklimlendirme uygulamalarını geniş anlamda ayırma stili “konfor” ile “işlem(proses)” olmak üzere iki şekildedir. Konfor uygulamaları iç ısı yüklerinde ya da dış havada bir değişiklik olması durumunda dahi iç mekanlarda insanlarca ısıl konfor sağlama amacıyla üstlenmektedir.

Bir ofis ortamında çalışan insanların optimum performanslarını sergilemeleri beklenen sıcaklık 22.2 derecedir. Oda sıcaklığında yaşanan her 0,61 derecelik değişiklik, iş performansında yaklaşık olarak %1’lik bir azalmaya sebep olmaktadır. Ayakta çalışma durumunda ise optimum performans sağlanması için sıcaklıkların biraz daha az olması gerekmektedir. Daha zayıf yapılı insanların en yüksek seviyede performans sergilemeleri için sıcaklıkların biraz daha fazla değerlerde olması gerekmektedir. Genel anlamda kabul görse de bazı insanlar için iş verimliliğinin ısıl konforda meydana gelen değişimler sonucunda değişiklik arz etmediği de gözlemlenmiştir.

Termodinamik açıdan kapalı sistemlerde, sıcaklık derecesinin ayarlı olduğu sistemlerde ( günümüzde standart bir klimanın çalışma metodu bu şekildedir.) herhangi bir enerji girişiyle klimadan enerji uzaklaştırma oranının yükselmesi gerekir. Sisteme giren her enerji birimi için bu yükseliş ( örnek olarak ampulün yanması ) klimanın söz konusu enerjiyi sistemden uzak tutma ihtiyacına etki sağlamaktadır. Bunu uygulamak için giren enerjiyle verimin çarpımı azaltılıp, tüketimi artırmak gerekir. Örnek olarak kapalı bir sistemde bulunan 100 W’lık ampulün çalıştığını düşünelim. Klimanın verimi ise %200 kabul edilsin. Bunun telafisi için klimanın enerji tüketiminde 50W artış olur ve bu sayede 100 W’lık ampulden totalde 150 W’lık enerji sağlanır. Verimde 0’ü geçmek mümkün değildir.